PUBLIKACJE
Biblioteka prof. Geremka:
|
|
Andrei Pleşu, Gabriel Liiceanu i Horia-Roman Patapievici
- zbiór esejów "Ogłupiająca idea" Wydane z inicjatywy Fundacji im. prof. Bronisława Geremka eseje trzech rumuńskich intelektualistów Andrei Pleşu, Gabriel Liiceanu i Horia-Roman Patapievici w zbiorze zatytułowanym "Ogłupiająca idea", Wydawnictwo Akademickie Dialog, Tłumaczenie i przedmowa - Bogumił Luft. Publikacja współfinansowana przez College of Europe w Natolinie ze środków programu Erasmus+. "Bronisław Geremek domagał się niegdyś zjednoczenia europejskiej pamięci. My, wschodni Europejczycy, nosimy w sobie tę właśnie wrażliwość. Autorzy tej książki napisali ją w oparciu o konstatację, że podział europejskiej pamięci jest niemożliwym do uniknięcia skutkiem niewypracowania wspólnej pamięci". |
maj 2016 |
|
|
Bronisław Geremek
- "Skuteczność i racja stanu. Z teki ministra spraw zagranicznych" Wydane z inicjatywy Fundacji im. prof. Bronisława Geremka zbiór tekstów Bronisława Geremka "Skuteczność i racja stanu. Z teki ministra spraw zagranicznych", Wydawnictwo Akademickie Dialog, opr. Jacek Głażewski. Publikacja współfinansowana przez College of Europe w Natolinie ze środków programu Erasmus+. Teksty składające się na ten tom pochodzą z lat 1998-2000 i należą do spuścizny ówczesnego ministra spraw zagranicznych Rp - Bronisława Geremka. Są wśród nich wystąpienie na forum Sejmu RP, przemówienia i inne teksty okolicznościowe, wywiady udzielane prasie polskiej i zagranicznej. |
maj 2016 |
|
|
Bronisław Geremek - Rozmowy polskie 1988-2008 „Podstawą stylu uprawiania polityki przez Bronisława Geremka było przekonanie o logice wyboru fundamentalnych wartości – wyboru podyktowanego racją odpowiedzialnie podjętej refleksji, która z kolei obejmuje długie pasma skutków działań politycznych a nie ich krótkotrwałe i koniunkturalne odpowiedniki. Istotą takiego podejścia byłoby chyba istnienie pewnej wizji politycznej, stanowiącej praktyczne umocowanie owych wartości w realnym świecie. Bronisław Geremek nie był politykiem anachronicznym, w swych działaniach starał się po prostu odnosić do kanonu myśli politycznej, dla której impulsem była perspektywa moralna. Wydaje się również, że w jakimś sensie współtworzył ów kanon”. (fragment Wstępu) |
październik 2015 |
|
|
Ludwig Melhorn - Europejski duch oporu „Był naszym wielkim przyjacielem. Ta przyjaźń przeszła trudne próby (...). Zawsze uderzała mnie Jego wielka skromność oraz głębia, z jaką pojmował swoją postawę chrześcijanina. Był zawsze człowiekiem wewnętrznie wolnym. Był życzliwy i przyjazny ludziom.” Tadeusz Mazowiecki o Ludwigu Mehlhornie (2011) Ludwig Mehlhorn (1950-2011) był jedną z najwybitniejszych postaci polsko-niemieckiego sąsiedztwa i opozycji demokratycznej w NRD. Choć urodził się po II wojnie światowej, to świadomość odpowiedzialności za nazistowskie zbrodnie, popełnione w imieniu Niemców na Polakach i innych narodach, miała decydujący wpływ na jego zaangażowanie polityczne. W swoich pismach nakreślił własną postawę wobec obchodzenia się z nazistowską przeszłością Niemiec. Ale „niemiecka wina” nie pozostała jedynie kategorią teoretyczną – Mehlhorn połączył ją z historyczną odpowiedzialnością i zorientowanym na przyszłość działaniem, dawał wyraz solidarności z polskim sąsiadem, odczuwał głęboką radość w doświadczaniu polskiej kultury. Był ewangelickim chrześcijaninem i opozycjonistą, potępiającym socjalizm w wydaniu NRD. Szukał świadectwa prawdy w obliczu kłamstw komunistycznej propagandy. Głos Ludwiga Mehlhorna wpłynął na relacje pomiędzy naszymi narodami. Idee polskiej opozycji demokratycznej i polskie wizje Europy niestrudzenie przenosił do Niemiec. Zebrane w niniejszym tomie eseje są nie tylko świadectwem dotychczasowego dialogu między Polakami i Niemcami, lecz stanowią także drogowskaz na przyszłość. Stephan Bickhardt, Annemarie Franke, Basil Kerski |
maj 2015 |
|
|
Bernard Guetta - Jak zostałem Europejczykiem Nie wiem, czy mamy jeszcze na to czas. Być może pojednanie Europejczyków z Europą jest już niemożliwe, tak bardzo bowiem jej polityka jest uboga, a instytucje przestarzałe, ale ja nie zgadzam się z tym stanem rzeczy i nie mam zamiaru opuszczać rąk. Taki właśnie jest cel tej książki. Choćby nie wiem jak bardzo żałosny był stan Unii, jestem przekonany, że jej narody miałyby wszystko do stracenia, gdyby teraz powróciły do narodowych granic i dawnej waluty. Moim najgłębszym przeświadczeniem jest to, że mogą one jedynie zyskać, jeśli przestaną utożsamiać ambicje z rozgoryczeniem i jeśli będą starać się potwierdzać jedność, zamiast odwracać się od niej tylko dlatego, że jest to trudne, że Unia nie działa tak, jak powinna i że na tej drodze jest tak wiele przeszkód. (…) w imię pewnego sposobu postrzegania świata, a także ze względu na to, co dane mi było przeżyć, występuję w obronie europejskiej ambicji. Bronić będę tej sprawy nie tylko jako analityk zajmujący się międzynarodowym układem sił, ale również i przede wszystkim jako człowiek, który dorastał zaraz po wojnie i jednocześnie jako świadek tak wielu historycznych przemian uznawanych za niewyobrażalne, że zdążyłem się już nauczyć, iż nic nie jest niemożliwe, jeśli się tego naprawdę chce. Tymi właśnie przemyśleniami chciałbym się z wami podzielić i opowiedzieć o tej drodze, która już ponad ćwierć wieku temu, w momencie upadku muru berlińskiego, uczyniła ze mnie Europejczyka, który żarliwie pragnie nie dopuścić do tego, aby nasz kontynent zaczął się cofać; chciałbym dążyć do wzmacniania jego narodów, budując, wbrew i na przekór wszystkiemu, ich polityczną jedność. Bernard Guetta |
grudzień 2014 |
|
|
Rob Riemen - Wieczny powrót faszyzmu Geert Wilders i jego ruch są prototypem współczesnego faszyzmu. A tym samym nie stanowią oni niczego innego niż logicznej politycznej konsekwencji społeczeństwa, za które wszyscy jesteśmy odpowiedzialni. Ten dzisiejszy faszyzm ponownie jest skutkiem partii politycznych wypierających się swojego własnego dorobku ideowego, intelektualistów uprawiających wygodny nihilizm, uniwersytetów niegodnych tej nazwy, chciwości świata biznesu i mass mediów, które wolą być brzuchomówcą niż krytycznym lustrem dla narodu. To skorumpowane elity kultywują duchową pustkę, w której faszyzm znowu może stać się wielki. |
2014 |
|
|
Profesor to nie obelga, Alfabet Bronisława Geremka W hasłach tej swoistej „Encyklopedii Bronisława Geremka” można odnaleźć nie tylko spostrzeżenia autora dotyczące życia uczonego, aktywnego działacza politycznego, patrioty, ciężko doświadczanego czasami, w których przyszło mu żyć, lecz również bogaty materiał skłaniający do refleksji i dalszych rozważań nad własnym życiem. Ten zbiór przemyśleń, obserwacji, sądów stanowi potwierdzenie formuły zawartej w tytule Alfabetu: „Profesor to nie obelga". W przypadku Bronisława Geremka „profesor” to synonim najlepszego wzoru człowieczeństwa. Henryk Samsonowicz, fragment Słowa wstępnego |
2013 |
|
|
István Bibó - Eseje polityczne István Bibó bywa określany jako wybitny, a nawet wielki, myśliciel społeczny i polityczny. Pisma jego ukazywały się w USA, Francji, Niemczech i kilku innych krajach. (...) Wielka rola, jaką odgrywał w pierwszych latach powojennych, ranga jego ówczesnych dokonań intelektualnych, legendarna postawa niezłomnego męża stanu z 1956 roku i represje, jakich za to doświadczył ze strony komunistycznego reżimu, sprawiły, że dla węgierskiej opozycji demokratycznej stał się jednym z najwyższych i przez nikogo nie kwestionowanych autorytetów. Pozycję tę ugruntowało węgierskie wydanie jego dzieł. W latach osiemdziesiątych, na progu transformacji ustrojowej, jawił się jako wzór intelektualisty i polityka. Czynnikiem skupiającym wokół Bibó całą opozycję ówczesną był wspólny przeciwnik: komunistyczny aparat partyjny i państwowy ze swym zapleczem biurokratycznym i ideologicznym. Wszak Bibó był od najmłodszych lat zdeklarowanym przeciwnikiem wszelkich totalizmów ze szczególnym uwzględnieniem marksistowsko-leninowskiego totalizmu komunistycznego. Można się niekiedy spotkać z opinią, że był też głównym ideologiem węgierskiego przewrotu ustrojowego… (ze wstępu tłumacza) |
2013 |
|
|
Bronisław Geremek - Nasza Europa Bronisław Geremek był wybitnym historykiem i wybitnym politykiem niepodległej Polski. Zasiadając w Parlamencie Europejskim, odgrywał istotną rolę w polityce Unii. Te dokonania nie tłumaczą jednak, jak sądzę, poruszenia, jakie jego śmierć wywołała w Europie; hołdów, które składano, niezależnie od kolorów politycznych i ideowych, jego pamięci. Oczywiście, jak w przypadku zgonu każdej ważnej postaci międzynarodowej, hołdy były gestem czynionym wobec jego ojczyzny. Oznaczały: wyrażamy szacunek dla waszego kraju, uczestniczymy w waszej żałobie. Ale też hołdy Europy i nie tylko Europy wynikały z niezwykłego połączenia różnych przymiotów i cech osobistych, które czyniły z Geremka postać wybitną i zarazem dla Europy symboliczną. Bronisław Geremek, jak żaden inny polityk europejski, był w pełnym tego słowa znaczeniu Europejczykiem początku naszego wieku. Nie kwestionując historycznych zasług wielu wybitnych postaci z Polski i innych krajów regionu, tylko Geremek mógł być w pełni utożsamiany z ideą europejską po obu stronach historycznego, europejskiego podziału. Aleksander Smolar, fragment Wstępu |
2012 |
|
|
Bronisław Geremek - Głos w Europie Głos w Europie to polskie tłumaczenie książki „Une Voix en Europe”, wydanej przez Fundację Jeana Monneta na rzecz Europy w Lozannie – to swoisty hołd dla zmarłego tragicznie w 2008 roku Bronisława Geremka. Obok niepublikowanych dotychczas w Polsce ostatnich przemówień Profesora i wywiadów z nim, przynosi garść wspomnień, napisanych przez najbliższych przyjaciół i współpracowników Geremka. Wyłania się z tych tekstów postać wielowymiarowa – wykładowca, badacz średniowiecza, opozycjonista, polityk, europejski mąż stanu – i, mimo przedwczesnej śmierci, spełniona (choć Profesor do końca żałował dwóch nie napisanych książek: jednej na temat średniowiecznych traktatów o grze w szachy, drugiej o trędowatych w średniowieczu). „Głos w Europie” to pozycja obowiązkowa dla wszystkich, którym głosu Geremka – w Polsce i w Europie – brakuje. |
2010 |
Inne publikacje:
|
|
Redakcja naukowa prof. Roman Kużniar „Jestem obywatelem UE” Bycie Polakiem, obywatelem Unii Europejskiej ma cały szereg zalet, z których nie zawsze zdajemy sobie sprawę. Polacy powinni mieć zatem świadomość obecnych zagrożeń dla swojego statusu, nie tylko tożsamościowego, ale także obywatelskiego. Jest to wartość, której trzeba bronić dla siebie i dla Polski. Jeśli nie potrafimy się zdobyć na rozumny wysiłek, aby ją obronić, za jej utratę a następnie walkę o jej odzyskanie zapłacimy cenę niewspółmiernie wysoką w stosunku do wysiłku, który jest dzisiaj potrzebny. Dzieje Polski nie pozostawiają w tym względzie żadnych złudzeń. Nasza wolność, bezpieczeństwo, rozwój są nieodłącznie związane z naszą przynależnością do rodziny narodów europejskich. (…) Nie możemy pozwolić, aby budzące się dzisiaj demony przeszłości zniszczyły odwieczne europejskie marzenie! „Śpieszmy się kochać Europę”!
|
2019 |
|
|
Gerard Rabinovitch „Nauki płynące z Zagłady” Pełne filozoficznej i historycznej głębi refleksje nad tragiczną zagładą Żydów w czasie II Wojny Światowej. Analiza przyczyn i swoistych "sygnałów" zwiastujących tę przerażającą, mimo upływu lat tragedię prowokuje do pytań o uniwersalność mechanizmów ludobójstwa i stanowi przestrogę dla społeczeństw Zachodnich na przyszłość. Gérard Rabinovitch jest filozofem i socjologiem, pracownikiem naukowym Centre National de la Recherche Scientifique, a także dyrektorem Europejskiego Instytutu Emmanuela Levinasa przy Alliance Israélite Universelle. Jego prace sytuują się na przecięciu filozofii politycznej, antropologii psychoanalitycznej oraz historii. |
2019 |
|
|
Enrico Letta, Sebastien Maillard „Europa w brutalnym świecie” Idea niniejszej ksiązki narodziła się o świcie. Dokładnie w dwa poranki 2016 roku, które zmieniły bieg naszej historii. Ten po ogłoszeniu wyników referendum o Brexicie oraz po wyborze Trumpa w Stanach Zjednoczonych. Konsekwencje obu wydarzeń są dla Europy porównywalne do tych, które nastąpiły po upadku komunizmu w 1989 roku, i które mocno naznaczyły moje pokolenie. Wprawdzie wydarzenia z 2016 roku nami wstrząsnęły, dziś uważam jednak , iż otwierają one dla Europy nowe możliwości. Nadszedł czas, by Europa wydoroślała. W następstwie wydarzeń z 1989 roku integracja europejska posunęła się znacząco naprzód. Dziś może i powinno być podobnie. |
2018 |
|
|
ERNEST RENAN
Co to jest naród?
(esej)
Pojęcia "naród" lub "lud" używane są wymiennie. Dziś w dyskursie publicznym zastępuje je "suweren". Są one płynne, często żonglują nimi populiści.
Fragment:
"Człowiek nie jest niewolnikiem ani swojej rasy, ani swojego języka, ani swej religii, ani biegu rzek, ani kierunków łańcuchów |
2018 |
|
|
PIERRE ROSANVALLON
Dobre rządy
Pod koniec XX wieku, kiedy padały reżimy komunistyczne, a dyktatury słabły i zanikały, wydawało się, że na całym świecie demokracja święci triumfy. Lecz obecnie, na początku XXI wieku, widzimy, że w różnych rejonach planety wyłaniają się wcześniej niespotykane formy polityczne, w których praktyce wyborów powszechnych towarzyszą tendencje autorytarne i przeciwne pluralizmowi: współistnieją najbardziej fundamentalna zasada demokracji i to, co niesie groźbę zniszczenia demokracji. To wielki problem naszej epoki. Demokracje nieliberalne, populistyczne rządy, zmartwychwstały cezaryzm – nauki polityczne wciąż po omacku szukają nazwy dla trafnego określenia tego rozproszonego po całym świecie zjawiska. Mgliście przeczuwamy, że zachodzi potrzeba dookreślenia samego demokratycznego ideału, że trzeba nadać taką formę demokracji, żeby nie mogła obrócić się przeciwko sobie samej.
Niniejsza książka jest moim udziałem w tym przedsięwzięciu. Proponuje lepsze zrozumienie zjawisk, które wzbudzają intelektualne zmieszanie, bo jawią się jako zbiór sprzeczności nie do pogodzenia. Przede wszystkim chodzi o poszerzenie naszego pojmowania demokracji. Pierwotnie była ona rozumiana jako zaprowadzenie ustroju przedstawicielskiego, w którym parlament odzwierciedla interesy i aspiracje społeczeństwa, a środkami prowadzącymi do tego celu były wybory powszechne i pluralistyczna oferta polityczna. W tej perspektywie postęp demokracji polegał na zapewnianiu większej, lepszej reprezentatywności przedstawicieli społeczeństwa. Zgodnie z tym sposobem myślenia, w klasycznej teorii politycznej fundamentem żywotności demokracji była relacja przedstawiciele−reprezentowani. Relacja ta nadal jest ważna, ale teza o jej kluczowym znaczeniu była formułowana w sytuacji, gdy dominującą rolę w systemie odgrywały prawo i stanowiąca je władza legislacyjna. A to się zmieniło. W związku z trybem podejmowania decyzji, we współczesnym świecie wzrosło znaczenie władzy wykonawczej i rządzący stali się ważniejsi niż przedstawiciele ludu. Tak więc demokracja nie może już ograniczać się do legitymizacji poprzez wybory; taka legitymizacja nie daje nieobwarowanego żadnymi warunkami zezwolenia na rządzenie. Centralne znaczenie ma obecnie sposób sprawowania władzy. Nasze systemy polityczne są określane jako demokratyczne, bo są uświęcane poprzez wybory, ale obywatele czują, że są rządzeni demokratycznie tylko wtedy, kiedy rządzący w swoim działaniu spełniają jasno określone wymogi przejrzystości, odpowiedzialności, rozliczania się, odzwierciedlania zróżnicowania społecznego czy wsłuchiwania się w głos obywateli. Z Przedmowy do polskiego wydania |
2017 |
|
|
PIOTR STRUWE
Liberał na lewicy 1870–1905; Liberał na prawicy 1905-1944
Richard Pipes prezentuje w swoim dwutomowym dziele wielowątkową biografię Piotra Struwego (1870–1944), jednego z najwybitniejszych rosyjskich intelektualistów przełomu XIX i XX w., historyka, filozofa, ekonomisty, publicysty i polityka. We wszystkich tych dziedzinach Struwe wywierał ogromny wpływ. Jako naukowiec i działacz pomógł stworzyć ruch marksistowski w Rosji, przyczynił się do rozwoju kariery Lenina, zainicjował rewizjonizm marksistowski, był też teoretykiem i współzałożycielem partii kadetów. Po 1905 r. stał się zdecydowanym krytykiem postaw rosyjskiej inteligencji i najważniejszym politycznym ideologiem opozycji antybolszewickiej w okresie wojny domowej, a później na emigracji. Walczył o ukształtowanie liberalnej demokracji, lecz doznał porażki i był świadkiem narodzin państwa totalitarnego. Pipes obnaża rozdartą duszę rosyjskich intelektualistów – ich brak odpowiedzialności, niechęć do kompromisu, nietolerancję. Struwe – liberał, który stał się konserwatystą – głosił swoim rodakom wolność opartą na prawie. Był okcydentalistą broniącym reform społecznych, rządów prawa, własności prywatnej oraz znaczenia państwa. Ta długa i bogata tradycja liberalnego konserwatyzmu jest przedstawiona na tle „gigantycznego wzrostu politycznych oczekiwań wobec jednostki”, który „sprawił, że intelektualną i moralną niezależność coraz częściej karano ostracyzmem, ograniczaniem wolności, wygnaniem i śmiercią”.
|
2016 |
|
|
Vaclav Havel - Obywatel kultury Vaclav Havel o swoich sztukach, o Hrabalu i innych czeskich pisarzach, o języku totalitaryzmu i ogłupiającej człowieka propagandzie, o czeskim teatrze, który przyczynił się do wybuchu czeskiej nowej fali filmowej. Pisane na przestrzeni pół wieku - nieznane w większości w Polsce - artykuły, eseje, opowiadania i wiersze.
|
2016 |
|
|
Roland Jahn - My konformiści. Przeżyć w NRD. Myślę, że opowiedzenie o Niemieckiej Republice Demokratycznej może być szansą. Tak wiele niewypowiedzianego skrywa się w przeszłości. Jeżeli się otwarcie o czymś powie, to może to wyzwalać. Książka ta ma zapraszać
do opowiadania o tym, jak ludzie żyli w NRD. My, konformiści zawiera wspomnienia z mojego życia w NRD, a także historie moich przyjaciół i bliskich. Są to historie, które ludzie opowiadali sobie wtedy oraz po upadku NRD. (…) Wszystkie te wspomnienia łączy jedno – pokazują one, że życie w warunkach dyktatury stawia człowieka przed wyborami niemożliwymi. Człowiek poddawany jest niekiedy absurdalnym próbom. Myślę, że po opowiedzeniu sobie tych wszystkich historii może nam być łatwiej żyć razem. Jest dla mnie ważne, byśmy opowiadali swoje historie na równych prawach. Abyśmy sięgali do naszych wspomnień bez skrępowania i z różnych perspektyw. Nikt nie był tylko dobry albo tylko zły, wyłącznie stawiał opór lub tylko się przystosowywał. Wiele osób próbowało uczciwie żyć w warunkach „realnie istniejącego socjalizmu”. Nie zawsze się to udawało. Zbyt mało opowiedzieliśmy dotąd o tym, jak się żyło w NRD. Zbyt mało zajmowaliśmy się szczegółami życia codziennego. Może uda nam się otworzyć na historie, które tak głęboko w nas tkwią.
Roland Jahn, fragment Wstępu |
2016 |
|
|
Juan Carlos Vidal - Geremek/Vidal. Rozmowy Wywiad rzeka z profesorem Bronisławem Geremkiem sporządzony przez hiszpańskiego eseistę Juana Carlosa Vidala. "Erudycja Vidala jest imponująca i to ona pozwoliła mu być partnerem w dialogu z Geremkiem, jednym z najwybitniejszych Polaków swojej epoki, człowieku trwałych wartości moralnych i pilnym czytelniku Conrada i Camusa. (...) Fascynująca lektura. Fascynująca, tym bardziej, że jedyna w swoim rodzaju. Żaden polski dziennikarz nie zdołał tak wiele usłyszeć od Geremka." (z wstępu Adama Michnika) Polskie wydanie wywiadu rzeki z profesorem Bronisławem Geremkiem przeprowadzonego przez hiszpańskiego publicystę Juana Carlosa Vidala opublikowanego w Hiszpanii w 1997 roku, z serii "Europa bez granic". Publicysta rozmawia z profesorem o Polsce przełomu lat 80-90 i przemianach zachodzących w tej części Europy - o upadku komunizmu i miejscu Polski w zjednoczonej Europie. |
2015 |
|
|
Rafał Lemkin - Rządy państw Osi w okupowanej Europie Tytuł Rządy państw Osi w okupowanej Europie nie oddaje należycie treści dzieła. Ma on raczej techniczny charakter, bo też znaczna część książki jest dokonaną z benedyktyńską starannością dokumentacją zbrodni niemieckich w okupowanych krajach. Lemkin pierwszy ujawnił ich ogrom oraz „przemysłowy” charakter, choć nie miał jeszcze pełnej wiedzy na temat ich historycznie bezprecedensowej skali. |
2013 |
|
|
Raport: Obok siebie, wzajemne postrzeganie się Polaków i Litwinów Publikacja opisuje i komentuje wyniki badania wzajemnego postrzegania się Polaków i Litwinów przeprowadzonego przez Instytut Spraw Publicznych. To pierwsza tego typu i zakrojona na tak szeroką skalę analiza przeprowadzona w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat. Łączy bowiem nie tylko badania opinii publicznej ogółu dwóch społeczeństw, ale konfrontuje te oceny także z poglądami obu mniejszości narodowych – stawiając wszystkim grupom te same pytania. Dodatkowo uzupełnia je o wypowiedzi kręgów eksperckich. Zestawia dzięki temu odczucia społeczeństw z doniesieniami medialnymi, wypowiedziami przedstawicieli elit politycznych i eksperckich oraz stereotypami, wciąż obecnymi w dyskursie politycznym na temat obu państw i narodów. Publikacja przedstawia przez to dużą wartość poznawczą i naukową, poruszając tak bardzo obecnie aktualny temat relacji polsko-litewskich. Poszukuje odpowiedzi na pytanie, jak patrzą na siebie Polacy i Litwini i co z tego wynika dla przyszłości wzajemnych stosunków (z recenzji dr Renaty Mieńkowskiej-Norkiene). |
2013 |
|
|
"Zmieniać świat" to zbiór esejów, przemówień i artykułów autorstwa Vaclava Havla, w większości dotąd niepublikowanych. Zawiera teksty eseistyczne z lat 1985-2010, w których Vaclav Havel porusza najważniejsze zagadnienia polityki europejskiej i światowej, zastanawia się nad kondycją współczesnych społeczeństw i problemami świata. Wśród poruszonych tematów znalazły się m.in.: kryzys moralny, globalizacja, ekologia, urbanizacja, utrata zaufania społecznego, konflikty etniczne czy kulturowe. Większość tekstów tego tomu to przemówienia, pozostałe to teksty pisane dla kilku czeskich i zagranicznych periodyków. (źródło opisu: Agora SA) |
2012 |
|
|
Vaclav Havel - Siła bezsilnych i inne eseje Vaclav Havel, wybitny polityk, pisarz, intelektualista do tej pory nie doczekał się w Polsce żadnego wydanego oficjalnie wyboru swoich esejów. Liczne jego teksty sprzed 1989 roku ukazywały się w obiegu niezależnym, później były wielokrotnie omawiane, cytowane i analizowane, nigdy jednak nie wyszły w formie książkowej. (źródło opisu: Agora SA) |
2011 |
.jpg)
Wykłady:
|
|
Z cyklu wykładów geremkowskich wykład
prof. Adam Daniela Rotfelda:
|
2014 |
|
|
Cykl wykładów "Polska czyli prowincja": Prof. Jerzy Jedlicki - Kompleksy i aspiracje prowincji
Prof. Marek Ziółkowski - O naturze polskiej wspólnotowości.
Ewa Woydyłło - Prowincjonalizm psychologiczny Polaków
Prof. Andrzej Mencwel - Wychodzenie z prowincji
|
2011 |
